बसेथे घरमा बाबाको भरम,साथ थियो परिवार,
धान्नुछ मैले यकदिन लौ पक्कै,आफ्नो बलले घरबार।
बिचार यि कुरा मनन गरेर्,लाग्न थालो हतार,
पारे पोको त्यो साउको रुपैया,हुत्तिय अनी कतार।।
छोडेको थिन आम-बाबा कहिले,बशेथे सबको साथमा,
खोजेठे हेर्न तर सकिननि,मेरी प्रियाको मातमा।
हुक्क हुक्क आवाज उनले रोयको,आ उछ अझै झल्झली,
बाटोमा सकिन आमा सग बोल्न,हिडे म फटाफटि।।
मन भरी सपना खेलाई मनम,रातमा पनि झल्झली,
सोचेथे रुपैया फल्छ रुखम,तिपौलाम सल्सली।
मनभरी रहेका बेदना बिछोडम,सकेसम्म लुकाउदै,
बाबा भन्दै तोते बोली बोल्ने, ति छोरीलाई फकाइदै।।
०५९ साल फागुन महिना,२० गतेको दिनमा,
च् डेथे जहाज पुगियो कतार,हरे यकै छिन्मा।
पोल्यो नि जिउ त्यो तातो हावाले,छैन कतै हरियो,
कस्तो दिनमा हुत्तिय कतार,झन्डइ नखाइ मरियो।।
केही दिन यता बसाइ पछाडि,५०डिग्री को घाममा,
घरकै यादमा बित्न थालेदिनहरु,८घन्टाको काममा।
मन थियन स्थिरमा घरको पिरम,पल्पल बित्ने गर्य्यो,
उस्तैथिउ साथी सबजना नोउलो,१ वटा त रुने गर्य्थो।।
बित्तै गय दिनहरु यदम,घाम अझै बडने गर्य्थो,
घरको चिट्ठी आयको क्षणम,मन मेरो रुने गर्थ्यो।
अब त बानी भो दिन पनि छोटो भो,घाम पनि डरायछ,
भ्त्भती पोल्ने यक्लई बोल्ने,त्यो बानी हरायछ।।
सोद्दो हो घरमा त्यो भातिजाले,हाम्रो अंकल खोइ भनी,
रुदिहुन ति आमा सिरानी भिजाउदै,नातिको कुरा सुनी।
चाचा-पापा-नाना तिमीलाइ,लियर आउनुहुन्छ,
पर्ख है २,४ दिन पिछाडि,फर्केर आउहुन्छ।।
देख्दिहुन सपना ति मेरी आमाले,मेरो जस्तई गरेर,
झस्किदिहुन उनी कहिलेकाहि,यतै छ कि भनेर।
तिज आउछ पछी फेरी तिहार,रुदै होलान नि चेली,
ओ ई लाई जाला यसपाली पनि,सयपत्री र मकहमलि।।
आशिस म पाउ सबै बाबा-आमा को,दिर्गायु हुन पाउ,
मेरी आमा म तिम्रो मुटुको,धड्कन बनी हिंड्न पाउ।
आउछु चेली म चाड ई फर्केर्,माला बनाइ राख्नु,
नाना-चाचा साथमा लियर आउछु,भतिजाले डाकी राख्नु।।
नरुनु घरमा सपनाको भरमा,मलाई सम्झेर,
बडनु होइ सधैं सबै ले अगाडि,भबिस्य सम्झियर।
कहिले बित्छ २ बर्ष भन्दै,भच्दिहुन हात का औंला,
चिन्ता नगरनु हे मेरी आमा,म चाडई फर्की आउँला।।
चाडई फर्की आउँला।।
